Φρόντων, Μάρκος Κορνήλιος

(Marcus Cornelius Fronto, Τσίρτα, Νουμιδία περ. 100 – περ. 170 μ.Χ.). Ρωμαίος ρήτορας. Από οικογένεια ιταλικής καταγωγής, πήγε στη Ρώμη όπου αναδείχτηκε δικηγόρος την εποχή του Αδριανού. Στη συνέχεια διορίστηκε από τον Αντωνίνο Πίο παιδαγωγός των δυο γιων του που είχε υιοθετήσει, του Άνιου, μετέπειτα Μάρκου Αυρήλιου,κ και του Λούκιου Βέρου. Το 143 έγινε ύπατος. Ο Φ. υπήρξε τυπικός αντιπρόσωπος του αρχαϊσμού και θέλησε να επιβληθεί στη λογοτεχνία της εποχής του, προτείνοντας τις ιδέες του για την επαναφορά της αρχαίας λατινικής γλώσσας. Τα πρότυπα του Φ. ήταν ο Έννιος, ο Πλαύτος, ο Κάτων και ο Σαλλούστιος, αλλά η μίμησή τους από τον Φ. επέφερε περιεχόμενο χωρίς αξία στα γραπτά του. Τίποτα δεν ήταν γνωστό για τον Φ. έως το 1814 ώσπου ο Άγγελος Μάι ανακάλυψε ένα παλίμψηστο στην Αμβροσιανή Βιβλιοθήκη με κομμάτια από την αλληλογραφία του με τον Αντωνίνο Πίο, τον Μάρκο Αυρήλιο και τον Λούκιο Βάρωνα. Σε άλλο παλίμψηστο, στο Βατικανό αυτή τη φορά, βρέθηκαν αποσπάσματα από τους λόγους του (Περί της ρητορικής, Έπαινοι αδιαφορίας) και από ιστορικά έργα του (Περί του πολέμου των Πάρθων και Ιστορικές αρχές).